Friday, August 14, 2015



പറഞ്ഞതില്ലൊരു വേള പോലും ഞാൻ
മമ ഹൃത്തിൽ പനിനീർ ദളങ്ങൾ പോൽ
സൂക്ഷിച്ച പ്രണയത്തെ..

അനുരാഗ സുരഭില മാനസം
നിൻമനം അറിയുന്നതുണ്ടെന്നു
മിഥ്യാ ധരിച്ചു ഞാൻ.

അകലുന്നുവോ മേലെ നീല വിഹായുസ്സിൽ
മാഞ്ഞു പോകുന്നൊരു പൗർണ്ണമി  പോലെ നീ.

അവിരാമം അലകൾപോൽ അകതളിർ പൊതിയുന്നു
 അഗ്നിപോൾ എരിയുന്നു പ്രണയാർദ്രമൊരു നോവ്

ഇന്നിതു വൈകിയ  വേളയാണെങ്കിലും
ഒന്നു ഞാൻ നിൻ കരം കവരട്ടെ എൻ പ്രിയേ..

പറയാതെ മനസ്സിലൊളിപ്പിച്ചതൊക്കെയും
ഒന്നു ഞാൻ നിൻകാതിൽ മോഴിയട്ടെയെൻ  പ്രിയേ..  




5 comments:

  1. par saamne jab tum aathe ho..
    kuch bhi kehane se dartha hein..

    ഇതാവണം സുഹൃത്തിന്റെ മനോഗതി :)

    കവിത മനോഹരമായിട്ടുണ്ട്.

    ശുഭാശംസകൾ......

    ReplyDelete
  2. ഈ കവിത വായിച്ചപ്പോള്‍ രണ്ടുമൂന്ന് ഗാനങ്ങളെന്റെ ഓര്‍മ്മയില്‍ വന്നു

    പറയൂ നിന്‍ ഗാനത്തില്‍ നുകരാത്ത തേനിന്റെ-----
    ഒരു ചെമ്പനീര്‍ പൂവിറുത്തു ഞാനോമലേ-------------
    കണ്ണോടു കണ്ണ്ണോരം നോക്കിയിരുന്നാലും---

    ReplyDelete
  3. പ്രണയം മണക്കുന്ന ബ്ലോഗ്

    ReplyDelete
  4. മനോഹരമായ വരികൾ

    ReplyDelete